Zachter in body & mind na 30 dagen hot yoga

Ik had een bepaalde verwachting van de 30 dagen hot yoga challenge bij Hot Yoga Eindhoven, maar er bleek iets anders uit te komen.

Eind december besloot ik verlof te nemen van mijn werk als studio-eigenaar en yogadocent, omdat ik er op allerlei vlakken behoorlijk doorheen zat. Twee maanden rust wilde ik, tijd om na te denken, om te helen en om te schrijven. Half februari zou ik drie weken naar Fuerteventura gaan, dus die tijd was reeds gecovered. Tijdens het eerste deel van mijn verlof wilde ik fit blijven, ik wilde getroost worden door warmte, ik wilde niet eens zozeer een uitdaging, maar wel wilde ik een reden om uit bed te komen.

Waarom 30 dagen hot yoga?

Hot yoga is al jaren een liefde van me. Als ik me rot vol en een break nodig heb, duik ik altijd een zweterige studio in. Zo oefende ik bijvoorbeeld al in Amsterdam, Utrecht, Antwerpen, Luik, Barcelona en op Maui. Elke les kwam ik er als herboren uit, dus besloot ik in een opwelling tot deze 30 dagen hot yoga challenge.

Bewijsdrang

De eerste week overheerste bij mij nog standje ‘bewijsdrang’. Ik vond, heel tegenstrijdig als yogadocent, I know…, dat ik niet mocht falen, alles perfect moest uitvoeren en steeds beter moest worden. Wat ik tegen anderen zei tijdens mijn eigen lessen gold blijkbaar niet voor mezelf. Mijn lichaam gooide er die week eigenlijk alleen maar verdriet uit. Ik heb elke savasana enorm liggen janken. In mijn hoofd werd het er nog niet rustiger op. Dat het er perfect uit moest zien, verplaatste zich ook naar zelfkritiek over mijn lichaam. Ik ging steeds gezonder eten en werd ego-based happy van elke kilo die eraf vloog.
Het gevecht richting rust

De tweede week werd het in mijn hoofd rustiger. Maar mijn lijf ging zich verzetten door heel erg moe te zijn met zware, vermoeide benen en dikke wallen tot gevolg. Waar ik de eerste week na de les nog de neiging had om een halve vinyasa class te doen, bleef ik nu uitgeput op mijn mat liggen. Het oververhitte gevoel en een bonzend hart halverwege de les, werden  minder deze week, maar ik boekte totaal geen vooruitgang meer in de houdingen. Ik at deze week ook niet goed, overmoedig door de eerste week sloeg ik door naar te weinig eten en dus eigenlijk niet goed voor mezelf zorgen.

Een signaal van mijn lichaam

De derde week begon met een knak in mijn rechterbil. Een oude blessure stak de kop op: zwakke aanhechting van zitbot naar hamstring: littekenweefsel door hypermobiliteit. Krrrk, in balancing stick. Een flinke pijnscheut, en ik wist hoe laat het was… Een kwaaltje waar balletdanseressen ook vaak last van hebben, zo heb ik geleerd. Ik zag mezelf weer een paar maanden geleden bij de sportfysio liggen, tranen over mijn wangen van de pijn, door de dry needle die in mijn bil aan het porren was. Potverdorie, het ging zo lekker en nu kon ik met mijn rechterbeen alles nog maar half. Dancer’s pose, balancing stick en standing seperate leg standing head to knee waren voor mijn rechterbil de hel. Maar, ik maakte geen afspraak met de fysio, ik wilde dit keer uit mezelf weer in balans komen. Wetend wat daarvoor nodig is: zachtheid en stabilisatie-oefeningen. Ik at deze week alles wat los en vast zat en sloeg compleet door naar te veel en te ongezond. Ik zat weer op mijn oude gewicht.

Zacht in balans

In week vier begon ik weer normaal te eten. Ik ging mezelf weer voeden, in plaats van dat ik alleen maar ging eten, met goede porties en gezond eten. Eigenlijk at ik meer dan in alle weken tevoren, maar beter. En het ging vanzelf. Mijn rechterbil werd ook wat milder, de steken waren er alleen als ik te ver ging, wat ik snel kon corrigeren. Mijn lichaam zag er deze week opeens anders uit. Mijn schouders waren zachter geworden, er kwam zelfs toning in mijn bovenarmen, geloof me: echt een mirakel met mijn genen. Mijn taille werd geaccentueerd, mijn vormen leken ronder en waar ik eerst verhard was door eenzijdige training was ik meer in balans gekomen.

Wat hebben de 30 dagen me gegeven?

En die balans is een belangrijk issue geweest deze maand. Werk en privé. Lichamelijk en geestelijk. Maar nu het erop zit, is er eigenlijk 1 ding het allerbelangrijkst geweest: ik ben weer trots op mezelf. Waar ik binnen kwam als een angstige twijfelkont, mezelf haast verachtend om al wat de laatste tijd níet goed was gegaan… kon ik mezelf weer zien als de doorzetter en de prachtige vrouw die ik ben. Dankbaar voor al wat wél is. Ik kwam thuis met meer zelfvertrouwen en zachtheid en hernieuwde levensenergie. En uiteindelijk toch twee kilo lichter.

Is het ook iets voor jou?

Is het aan te raden om een 30 day challenge te doen? Absolutely YES! Hoewel iedereen zijn eigen reden zal hebben om erin te gaan, denk ik dat je áls je het gaat doen vooral open moet staan voor wat er vervolgens op je pad komt, de lessen die je denkt te gaan leren zullen misschien wel hele andere zijn dan je daadwerkelijk op je bord krijgt. Maar ik zou het zeker aanraden als je al wat yoga-ervaring hebt! Ik ben benieuwd wat het voor jou kan doen.

Wieneke van der Aa, 4 februari 2017